مقایسه ماءالشعیر سنتی و صنعتی از لحاظ فرمولاسیون و پارامترهای آزمایشگاهی: مطالعه آزمایشگاهی و مرور متون

زمینه و هدف: ماءالشعیر سنتی، از لحاظ طرز تهیه، ترکیبات وآثار درمانی، متفاوت با ماءالشعیر صنعتی است. هدف از این پژوهش بررسی آثار طبی دو نوع ماءالشعیر در منابع و تحقیقات نوین طب کلاسیک و طب سنتی ایرانی، همچنین آنالیز آزمایشگاهی این دو نمونه بود. روش بررسی: برای تهیه ماء الشعیر سنتی، جو پوست کنده تازه و بالیده را با 20 برابر وزن آن آب، روی حرارت ملایم گذاشته و پس از پختن و شکفته شدن جو، آب را صاف میکنند، در حالی که ماء الشعیر صنعتی عمدتا از جوشانده صاف شده مالت جو بهمراه ترکیبات افزودنی همچون عصاره رازک، گاز دی اکسید کربن، اسیدفسفریک، اسید سیتریک، اسید اسکوربیک، شکر و سایر افزودنی ها تهیه می شود. این دو نمونه تحت شرایط یکسان آزمایشگاهی آنالیز شدند.یافته ها: در تحقیقات نوین، گیاه جو عمدتا در بهبود متابولیسم چربی، متابولیسم قند، فعالیت آنتی اکسیداتیو و بیماریهای التهابی روده نقش دارد. در منابع طب سنتی ایران، این گیاه و مشتقات آن بویژه ماءالشعیر، در بهبود بیماریهای حار، بیماریهای خشک، شستشوی چرک نسوج، رفع انسدادها، تحلیل ورم ها، تسکین سرفه های خشک وخشونت ریه، نقش مفیدی ایفا میکند. آنالیز ماءالشعیر سنتی و صنعتی نشان داد که ترکیبات موجود در آنها، تفاوتهای عمده ای با یکدیگر دارند که از 01/1 تا 12 برابرمی رسد. نتیجه گیری: چنانچه قرار است از دیدگاه طب سنتی بیمار را مورد تجزیه وتحلیل قرار داده و پروتکل درمانی وی را تنظیم نماییم، ماء الشعیر صنعتی نمی تواند جایگزینی مناسبی برای نوع سنتی آن به حساب آید.